सर, मला माफ करा
येणार होतो तुमच्याकडे
“ओळखलत का मला?" विचारायला!
पण माझीच ओळख हरवलीये
तुम्हाला ओळख कुठून देणार?
सर मला माफ करा...
सर आता आम्ही पावसात
चुकूनही जात नाही
म्हणे कसले कसले आजार होतात.
सर, आम्ही ब्रॅंड शिवाय
आजकाल बोलत नाहीत
मग, गॅरेंटेड कपडे
कर्दमणार काय हो?
सर, मला माफ करा...
क्षणभर बसू? तुम्ही तर
गंमतच करता राव
सर, आजकाल आपण
बसूनच असतो... भावनाशून्य...
अन् हो, सर, आमच्या बाप जन्मात
कोणी वर बघून बोललं नाही...
सर, मला माफ करा...
आजकाल पाहूणे तरी कुठे येतात हो?
आमच्या गंगीचं म्हणत असाल तर...
सर, आजकाल माहेराला
ओलावाच नाही राहीलाय...
ती बिचारी गावच्या उकीरड्यातून
स्वतःचं अस्तित्व टिकवण्यासाठी
वाट काढतेय... जाउद्या...
सर, मला माफ करा
बायकोचं विचारत असाल तर
तेव्हाच नसती वाचली
तर परवडलं असतं...
सर आता सगळं काही
पूर्वी पेक्षा अधिक आहे
पण पापण्यांमधला प्रसादही
अजून तसाच आहे...
सर, मला माफ करा...
सर तुमचाही हात, आजकाल
खिशाकडे सढळपणे जात नाही
आम्ही कोणाचीही मदत नाकारत नाही...
सर, आता एकटेपणाची सवय झालीये
आम्हाला माणसांचा सहवास सहन होत नाही
एक मिनीट सर
सर, मला माफ करा... पण,
पाटीवर चुकूनही हात ठेवू नका
संसार उभा करता - करता
कणाच मोडलाय...
काही गनीमी कावे असतील
तर मात्र नक्की सांगा...
सर, मला माफ करा...
- प्रवर्तक पाठक
6 comments:
chhaan, kavitaa/vidamban aavaDale.
chaan....keep it up...very good..
Thanks Nandan & Koham
Nice poem,
all the best.
ARTI( PRASAD KULKARNI'S SISTER.:))
NASHIK :)
मूळ कविता - कणा
कवी - कुसूमाग्रज
कणा
‘ओळखलत का सर मला?’ - पावसात आला कोणी,
कपडे होते कर्दमलेले, केसांवरती पाणी.
क्षणभर बसला नंतर हसला बोलला वरती पाहून :
‘गंगामाई पाहुणी आली, गेली घरट्यात राहुन’.
माहेरवाशीण पोरीसारखी चार भिंतीत नाचली,
मोकळ्या हाती जाईल कशी, बायको मात्र वाचली.
भिंत खचली, चूल विझली, होते नव्हते नेले,
प्रसाद म्हणून पापण्यांवरती पाणी थोडे ठेवले.
कारभारणीला घेउन संगे सर आता लढतो आहे
पडकी भिंत बांधतो आहे, चिखलगाळ काढतो आहे,
खिशाकडे हात जाताच हसत हसत उठला
‘पैसे नकोत सर, जरा एकटेपणा वाटला.
मोडून पडला संसार तरी मोडला नाही कणा
पाठीवरती हात ठेउन, फक्‍त लढ म्हणा’!
http://ek-kavita.blogspot.com/2006/12/blog-post_5487.html
मूळ कविता - कणा
kiti sunder aahe hi kavita
Post a Comment