विनंती वरूणराजाला

नको रे नको रे
असा थैमान घालू
पहील्या सरीच्या
मृदगंध आठवांना
नको रे विरझण लावू

आभाळीच रे बरा तू
नको डोळ्यात येवू
रानात बहरलेल्या
शेतीतल्या रोपट्याचा
नको रे घोट घेवू

भरपूर तू दिलेस आम्हा
नकोसे उसासे घालू
दसरा दिवाळीतल्या
मनमंदीरी दिपज्योतींना
नको रे निर्दयी विझवू

करीन रे प्रतिक्षा पुन्हा
मृग नक्षत्री पुनरागमनाची 
करतो अलविदा
ओल्या काळजाने
नको रे पुन्हा थैमान घालू....

झळा

झळाळलं अवकाश

आगडोंबी सूर्यनारायण

तळपती शूभ्र-किरणे

अच्छादली माथ्यावर

चकाकला थेंब

प्रतिबींब सामावलं

शहारलं माझं शरीर

घाम टिपतो रूमाल

तहान ओठांत-घशात,

आक्रंदते ओटी पोट

उडत होता गरूड,

छाटित गेला ममभान

धस्स झालं काळजात

सावलीच्या शोधात

चैत्रातली पालवी मज

दखवील का वैशाख?

देवा शपथ सांगतो

लावीन एकतरी झाड

टिपाया सूर्य देव

घेइन नांगर हातात

चांदण्याचं आभाळ

परी प्रीय हा पाऊस

ये रं ये रं तू पावसा

सुगंध मातीचा लेवून

• प्रवर्तक

आठवणी

भुलून सारं सगळं तरी दाटलं आभाळ,
भळ-भळीत आसवं पुसतोस का काळ
गोंदली नक्षी अंतरात, उरी लाटा सळसळं
काही केल्या बूझेना, मनी वणव्याची झळ

आठवांचा योगा-योग सवयींचा गं गुलाम
श्वासा-श्वासात भरतो प्राण होवूनी मोहन
गूंतले नाते मनात, हृदयी काटे मुलायम
धस्स होई काळजात, नीलकंठ प्राणायाम्

दशदिशा उडती काजवे, सैरभैर झाला जीव
आळी-पाळीने गूंजतो, अंतरी राग अहिर-भैरव
तृषित क्षण गावला, मुक्त उधळला मर्मभाव
पूंजका स्वप्नांचा घेवून, करीतो आठवांचा वर्षाव...