वासना

तूझ्या नयनी अथांग सागर
त्यात जाहलो मी थेंब खुळा
तूझ्या मिठीतून वाहे कृष्ण विवर
त्यात जाहलो मी शून्य खरा...

तूझा स्पर्ष परीसाहून सुंदर
सुवर्णही भासे क्षूद्र मला
तूझ्या श्वासात जाणवे वादळी वारा
खळखळतो अंतरी होवूनी मुक्त झरा...

तूझ्या ओठी मंथली अमृतधारा
प्राशूनी होई निळकंठही बरा
काय सांगू तापली ही मातीतली काया
शीतल होई मम् आत्म सारा...
-- प्रवर्तक पाठक