नीशाचर

अनूभवू दे ही रात्र थोडी
आभाळमाय ही कोवढी
चंद्राची घनघोर सावली
चांदण्यांच्या मैफीलीत रंगली
धुंद चढली ही सुगंधी माती

अनूभवू दे ही रात्र थोडी
मिट्ट काळोखी गर्द झाडी
सुसाट वारा सनसनाटी
मनालाही मग स्फुर्ती चढली
मंद नयनी निद्रा हरपली

अनूभवू दे ही रात्र थोडी
आज नाचू दे मज स्वच्छंदी
का, उगाच मी हा हर्ष मानसी?
वेड्या वेळ आहे, काळ नाही
फिरव तू कुंचला शब्दांवरी

अनूभवून घे ही रात्र सारी
येईल दिवस रोजच्या प्रहारी
नसतील येथे फक्त तुझेच ठोके
असेल तीच वर्दळ भारी
अनूभवू दे ही रात्र थोडी...