आता पून्हा दंगल होणार

आता पून्हा दंगल होणार

हा पेटणार तो कापणार

धर्म धर्माला ठेचणार

जात जातीला मारणार

 

आता पुन्हा दंगल होणार

जमाव समोरा समोर ठाकणार

रंग रंगाला नाकारणार

तत्व तत्वांना बोचकणार

 

आता पुन्हा दंगल होणार

हा लढणार तो जिंकणार

स्त्री-पुरूष बलात्कार करणार

हक्क हक्कांना डावलणार

 

आता पुन्हा दंगल होणार

Yuan चढणार Dollar पडणार

अन्न-तेल समतोल ढळणार

तंत्र मंत्र महागणार

 

आता पुन्हा दंगल होणार

व्यक्ती व्यक्त न होणार

विखरणार मनाची लक्तरं

उरणार फक्त जनावर

अपूरे

आठवतो तीचा हात

तो मखमली स्पर्ष

तीचा कातर आवाज

वाटे ब्रम्ह नाद

 

तीने घातलेली साद

जन्मोजन्माची वाटली गाठ

तीचा प्रत्येत शब्द

धर्मग्रंथाला न तितूका अर्थ

 

कर्ण मधूर संगित

ह्रदयास भिडले ह्रदय

मिठीत घेताच तीला

अबोलही वाटले गवन

 

दंद्वं झाले तिथेच

वासना की अर्थपूर्ण प्रेम

सैल झाले नाते

निरूत्तर राहीले मन...

व्यर्थ्य़

मुलांची शाळा

नवर्याचा व्यवसाय

मोलकरणीचा पसारा

सासूची लगबग

सगळं व्यवस्थीत

सुखी ग्रूहीण जणू

तरी तो आठवतो

वाटे मधूनीच तीला

तेव्हा त्याला साथ

दिली असती तर...

एकदा तरी भेटावं

म्हणूनी घेते शोध...

 

तो दुनीयेत बदनाम

पैशाने कफल्लक

तर मनाचा श्रीमंत..

कोणासाठी थोर कवी

तर कोणासाठी सल्लागार

व्यवहारात शून्य वाव..

रोजच्या जेवणाची बोंब

आसर्याला शिव्यांची लाखोली..

चड्डी रफू केलेली

तरीही सुखी जगती

क्वचित आठवण तीची

 

छोट्या जगात होते

भेट जुळवलेल्या योगाची

ती – कसा आहेस

तो – मी मस्त..

एवढाच संवाद जमतो

पाठ घेता फिरवूनी

वाट होते वेगळी...

 

तो जातो गुत्त्यावरी

ती जाते समूद्रकिनारी

 

आता ती शांत

समूद्राचा खारा वारा

अंगावर लपेटून घेत

रूमालाने टीपते घाम

मुठीत चिठ्ठी असते

त्याला न दिलेली...

 

तो तंद्रीत तिच्या

आवंढा गिळतो उगाच

गेले सांगायाचे राहून

जगणे व्यर्थ्य़ तूझ्यावीन...