व्यर्थ्य़

मुलांची शाळा

नवर्याचा व्यवसाय

मोलकरणीचा पसारा

सासूची लगबग

सगळं व्यवस्थीत

सुखी ग्रूहीण जणू

तरी तो आठवतो

वाटे मधूनीच तीला

तेव्हा त्याला साथ

दिली असती तर...

एकदा तरी भेटावं

म्हणूनी घेते शोध...

 

तो दुनीयेत बदनाम

पैशाने कफल्लक

तर मनाचा श्रीमंत..

कोणासाठी थोर कवी

तर कोणासाठी सल्लागार

व्यवहारात शून्य वाव..

रोजच्या जेवणाची बोंब

आसर्याला शिव्यांची लाखोली..

चड्डी रफू केलेली

तरीही सुखी जगती

क्वचित आठवण तीची

 

छोट्या जगात होते

भेट जुळवलेल्या योगाची

ती – कसा आहेस

तो – मी मस्त..

एवढाच संवाद जमतो

पाठ घेता फिरवूनी

वाट होते वेगळी...

 

तो जातो गुत्त्यावरी

ती जाते समूद्रकिनारी

 

आता ती शांत

समूद्राचा खारा वारा

अंगावर लपेटून घेत

रूमालाने टीपते घाम

मुठीत चिठ्ठी असते

त्याला न दिलेली...

 

तो तंद्रीत तिच्या

आवंढा गिळतो उगाच

गेले सांगायाचे राहून

जगणे व्यर्थ्य़ तूझ्यावीन...