आण तूला

स्वप्ने घेवूनी दूर देशी

तू सहज गेली कशी

भान न उरले मजपाशी



बेभान सैरावैरा धावलो असा

शोध अविरत राहीला कसा

अभास जणू श्वास जसा



तू न भेटली सखी मला

कातर आवाजास कर्ण तरसला

स्पर्षावीन आत्मा हा विखूरला



काळजात वणवा तो पेटीला

गली पूर असा लोटीला

ह्रदयात पत्थर देखील पघळला



आता आस तूझ्या येण्याची

सोबत तूझी तू नसण्याची

आण तूला माझ्या प्रीतीची...