का हा अबोला मनाचा मनाशी
लोपतो का चांदवा संध्याप्रकाशी?
गिरकीत होतो ना एक दिन-रात
स्तब्ध मी असा उभा क्षितीजापाशी
एकीकडे काळोख पल्याड रंग केशरी
अंधूकसा स्मित किरण तुझ्या ओठांशी
बंदिस्त का व्हावे अनाहूत शब्दांनी?
निःशब्दांच्या झोळीत मथुरा काशी
पाश नात्यांचे गुंतविलेले सप्तर्षींनी
आहे आपले मूळ विश्वाच्या नाळेशी
धावत ये शब्दांच्या स्पंदनी ताफ्यातूनी
उस्फूर्त उसासे रूणझूणूतात कानाशी...
नको हा अबोला मनाचा मनाशी....
⁃ प्रवर्तक
No comments:
Post a Comment