उडते
पाखरू आभाळी,
मन
मंदिरी निनादले...
फुलता
पिसारा मोरपंखी
नयनी
आभाळ बरसले..
शोधले
तूला आसमंती
वेडे
कोकरू धुंदावले..
डोकाविले
डोहात मी
प्रतिबींब
तूझे वाहीले...
मृगजळी
स्पर्ष तूझा
गगनी
कवेत घेतले
उत्कट
आस भेटीची
आसवे
शब्द थोपीले...
छंद
होते कल्पितेचे
घट्ट
पाश आळले
सैल
जाहले कातळ
हृदयी
तव गरजले...
प्रतिक्षेत
मी वाटेवरी
उभे
विठ्ठला पाहीले
परीसापरी
नशिब माझे
अनंतासही
न उमगले...
-प्रवर्तक
पाठक