आण तूला

स्वप्ने घेवूनी दूर देशी

तू सहज गेली कशी

भान न उरले मजपाशी



बेभान सैरावैरा धावलो असा

शोध अविरत राहीला कसा

अभास जणू श्वास जसा



तू न भेटली सखी मला

कातर आवाजास कर्ण तरसला

स्पर्षावीन आत्मा हा विखूरला



काळजात वणवा तो पेटीला

गली पूर असा लोटीला

ह्रदयात पत्थर देखील पघळला



आता आस तूझ्या येण्याची

सोबत तूझी तू नसण्याची

आण तूला माझ्या प्रीतीची...

आता पून्हा दंगल होणार

आता पून्हा दंगल होणार

हा पेटणार तो कापणार

धर्म धर्माला ठेचणार

जात जातीला मारणार

 

आता पुन्हा दंगल होणार

जमाव समोरा समोर ठाकणार

रंग रंगाला नाकारणार

तत्व तत्वांना बोचकणार

 

आता पुन्हा दंगल होणार

हा लढणार तो जिंकणार

स्त्री-पुरूष बलात्कार करणार

हक्क हक्कांना डावलणार

 

आता पुन्हा दंगल होणार

Yuan चढणार Dollar पडणार

अन्न-तेल समतोल ढळणार

तंत्र मंत्र महागणार

 

आता पुन्हा दंगल होणार

व्यक्ती व्यक्त न होणार

विखरणार मनाची लक्तरं

उरणार फक्त जनावर

अपूरे

आठवतो तीचा हात

तो मखमली स्पर्ष

तीचा कातर आवाज

वाटे ब्रम्ह नाद

 

तीने घातलेली साद

जन्मोजन्माची वाटली गाठ

तीचा प्रत्येत शब्द

धर्मग्रंथाला न तितूका अर्थ

 

कर्ण मधूर संगित

ह्रदयास भिडले ह्रदय

मिठीत घेताच तीला

अबोलही वाटले गवन

 

दंद्वं झाले तिथेच

वासना की अर्थपूर्ण प्रेम

सैल झाले नाते

निरूत्तर राहीले मन...

व्यर्थ्य़

मुलांची शाळा

नवर्याचा व्यवसाय

मोलकरणीचा पसारा

सासूची लगबग

सगळं व्यवस्थीत

सुखी ग्रूहीण जणू

तरी तो आठवतो

वाटे मधूनीच तीला

तेव्हा त्याला साथ

दिली असती तर...

एकदा तरी भेटावं

म्हणूनी घेते शोध...

 

तो दुनीयेत बदनाम

पैशाने कफल्लक

तर मनाचा श्रीमंत..

कोणासाठी थोर कवी

तर कोणासाठी सल्लागार

व्यवहारात शून्य वाव..

रोजच्या जेवणाची बोंब

आसर्याला शिव्यांची लाखोली..

चड्डी रफू केलेली

तरीही सुखी जगती

क्वचित आठवण तीची

 

छोट्या जगात होते

भेट जुळवलेल्या योगाची

ती – कसा आहेस

तो – मी मस्त..

एवढाच संवाद जमतो

पाठ घेता फिरवूनी

वाट होते वेगळी...

 

तो जातो गुत्त्यावरी

ती जाते समूद्रकिनारी

 

आता ती शांत

समूद्राचा खारा वारा

अंगावर लपेटून घेत

रूमालाने टीपते घाम

मुठीत चिठ्ठी असते

त्याला न दिलेली...

 

तो तंद्रीत तिच्या

आवंढा गिळतो उगाच

गेले सांगायाचे राहून

जगणे व्यर्थ्य़ तूझ्यावीन...

निरंतरी

आवेग श्वासाचा
मनी स्तब्ध व्हावा
तनू वरी शहारा
क्षणभर सरसरावा

दुभंगल्या स्वप्नांचा
मनी कल्लोळ व्हावा
गगनी एक तारा
पळभरात तुटावा

ममतेच्या पाझराला
असा महापूर यावा
प्रीयजनांचा सहवास
निरंतरी मिळावा..

अलिंगन

डोंगराआडून दिवसाची चाहूल देणार्या
उगवत्या सुर्याला अलिंगन

धुक्यातून वाट काढणार्या
कोवळ्या सुर्याला अलिंगन

रिमझीमत्या पावसात डोकावणार्या
इंद्र-धर्नुधारी सुर्यास अलिंगन

माध्यान्ही अविचल तळपणार्या
धगधगत्या सुर्याला अलिंगन

सागरात क्षितीज स्पर्षणार्या
मावळत्या सुर्याला अलिंगन

अलिंगन....
तुझ्या तेजोवलयात प्रकटण्यासाठी
अन् अखेरीस समर्पण
तूझ्या कणाकणात सामवण्यासाठी...

अर्घ्य

दिवसामागूनी दिवस जाती
आठवणींच्या कळ्या कोमेजती
जगण्यासाठी जन्म आपूला मती
कर्म भावना का असे सोबती?

जन्मास आलो मी एकांती
म्रूत्यू भय मज सोबती
नाजूक क्षणास मन मोहरती
निंद्य मज जीवन जर ना स्वप्नपूर्ती

वाटे, का जन्मलो या जगती
वाटहीन ध्येय्य मज का दिसती?
तारांगणे स्थिर, अस्थीर नाही गती
नियती मात्र जीवाशी खेळती

शरीर मानवी बने पंचमहाभूती
काळ खेळी मन हे एक हाती
कोण मना रे असशी तू सोबती
मुक्ती दे मजला हे अर्घ्य हाती...

एक कविता

कालच्या एका कवितेत
हिरवंगार रान होतं
निळशार आभाळ होतं
झुळझूळणारं पाणी होतं

कालच्या एका कवितेत
मुग्ध संगित होतं
शब्दांनी शहारणं होतं
मन गुणगुणत होतं

कालच्या एका कवितेत
मनस्वी माणसं होती
नात्यांची गिंफण होती
प्रेमाची झुळूक होती

आज मात्र फक्त कविता
आठवणींच्या गर्तेत एकलेपणा
एक आशेचा किरण
अन् एक नवी कविता...

श्वास आणि आठवण

श्वास आणि आठवण
श्वास आणि जाणीव
श्वास आणि स्पर्ष
श्वास आणि तू
मी आणि श्वास
तू अन् मी
अन् फक्त श्वास...